Ἀπό τό ρετιρέ τοῦ γωνιακοῦ μεγάρου Γούναρη (ἢ Μακρᾶς Στοᾶς, δέν θυμᾶμαι καλά) καί Ἀκτῆς Τζελέπη, ὃπου ἐπί χρόνια στεγάζονταν τά γραφεῖα τῆς <Ἐμπρός Λάϊνς>, ὁ ἱδρυτής της Γεώργιος Δρακόπουλος
ἀπολάμβανε τήν θέα τοῦ ἱστορικοῦ Πειραιᾶ καί διηύθυνε μία νοικοκυρεμένη ναυτιλιακή ἑταιρία, πού ὁ ἲδιος δημιούργησε, ἀξιοποιῶντας τίς ἀποζημιώσεις τῶν ἀσφαλιστῶν ἀπό τήν βύθιση τοῦ τελευταίου ἀτμοπλοίου τοῦ πατέρα του Μάρκου.
Ἦταν τό ἀτμόπλοιο <Ἐμπρός>, πού βυθίσθηκε στόν Α´Παγκόσμιο πόλεμο, τήν ἑκατονταετία ἀπό τήν λήξη του ὁποίου ἑόρτασε πρόσφατα ἡ παγκόμια ἡγεσία στήν Γαλλία. Ἀλλά ἡ ὑπόθεση δέν ἦταν τόσο ἁπλῆ. Οἱ ἀσφαλιστικές ἑταιρίες ἀρνήθηκαν νά καταβάλουν τήν ἀποζημίωση στόν Κυκλαδίτη Μάρκο Δρακόπουλο. Ἒτσι, ὁ γιός του Γιῶργος, πού δέ ἀνεχόταν τήν ἀδικία, ἀλλά ἐπειδή ἦταν καί πείσμων καί μεθοδικός ἂνθρωπος, σπούδασε νομικά στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν μέ ἐξειδίκευση στό Ναυτικό Δίκαιο καί, ὁπλισμένος μέ νομικά ἐπιχειρήματα καί ἒγγραφα, πῆγε στό Λονδίνο καί ἀπαίτησε νά δοθεῖ ἀποζημίωση γιά τό πλοῖο πού χάθηκε σέ καιρό πολέμου βοηθῶντας συμμάχους.
Μέ τά χρήματα τῆς ἀποζημίωσης ὁ Γιῶργος Δρακόπουλος δημιούργησε τήν ἑταιρία τακτικῶν γραμμῶν, τήν <Ἐμπρός Λάϊνς>, ἓνα δύσκολο τομέα τῆς ναυτιλίας, ἀναπτύσσοντας μία ἐπιτυχημένη δραστηριότητα, ἡ ὁποία τόν κατέταξε μεταξύ τῶν προκομένων δημιουργῶν τῆς Ἀκτῆς Μιαούλη.
Μέ τόν Γιῶργο Δρακόπουλο διατηροῦσα στενές φιλικές σχέσεις καί συναντιόμουν μαζί του πολύ συχνά στά πολυτελῆ γραφεῖα τῆς ἑταιρίας του, ὂχι μόνο διότι ἦταν πολύτιμη καί ἀξιόπιστη πηγή πληροφοριῶν στό ναυτιλιακό ρεπορτάζ, ἀλλά καί ἐπειδή εἶχε μεγάλο ἐνδιαφέρον, ὃπως κι ἐγώ, γιά τήν ἱστορία τῶν Ἑλλήνων, τά ἐπιτεύγματά τους στόν ναυτιλιακό τομέα, ἀλλά καί στήν ἀνάδειξη καί στήριξη τοῦ σημαντικοῦ ἒργου τοῦ Μανώλη Ἀνδρόνικου γιά τήν Μακεδονία, καθώς τήν ἐποχή ἐκείνη ὁ μεγάλος ἀρχαιολόγος εἶχε βρεῖ τήν χρυσῆ λάρνακα μέ τό ἀστέρι τῆς Βεργίνας στήν Μακεδονική γῆ. Τέτοιος ἦταν ὁ ἐνθουσιασμός τοῦ Δρακόπουλου, ὣστε διοργάνωσε μέ δαπάνες του σέ κεντρική αἲθουσα τῆς Ἀθήνας διάλεξη μέ ὀμιλητή τόν Ἀνδρόνικο γιά τήν ἑλληνικότητα τῆς Μακεδονίας καί γιά τήν ἀναλυτική περιγραφή τῶν ἀρχαιολογικῶν του εὑρημάτων. Ἀκόμη θυμᾶμαι τά λόγια τοῦ μεγάλου Ἓλληνα ἀρχαιολόγου σ᾽ ἐκείνη τήν ἐκδήλωση, συναισθηματικά φορτισμένου γιά τήν μεγάλη ἀνακάλυψή του, νά λέει:
<Πόσα χρόνια νομίζετε ὃτι μᾶς χωρίζουν ἀπό τούς Μακεδόνες, ἀπό τούς ἀρχαίους μας προγόνους; Μόλις 70 γενεές. Σχεδόν τούς ψαύουμε, τούς ἀγγίζουμε. Ἐγώ συγκλονίστηκα ὃταν εἶδα τά ὀστά τοῦ Φιλίππου...>
Ὁ Γιῶργος Δρακόπουλος, εὐγενής πάντοτε, μέ λόγο μεστό λόγω τῆς εὐρείας μορφώσεώς του, γνώστης σέ βάθος τῶν πραγμάτων, ἀλλά καί ἱκανός θαλασσινός ἐπιχειρηματίας, γεννήθηκε στήν Μύκονο καί προερχόταν ἀπό παραδοσιακή οἰκογένεια πλοιοκτητῶν. Ἦταν θαλασσολάτρης καί ὑπῆρξε ὁ πρῶτος Ἓλληνας ἐφοπλιστής πού πῆρε τήν πρωτοβουλία νά διασώσει τά πλωτά μνημεῖα τῆς πατρίδας μας, ὃπως τό ἱστιοφόρο <Εὐαγγελίστρια> καί τό <Θαλής Μιλήσιος>, πού ἦταν τό πρῶτο ἀτμόπλοιο βυθίσεως καλωδίων στόν κόσμο, ἀμερικανικῆς ναυπηγήσεως, πού διατηρεῖ τίς ἀρχικές του ἀτμομηχανές.
Περήφανος γιά τήν καταγωγή του, δημιούργησε τό γνωστό Ναυτικό Μουσεῖο Αἰγαίου στήν Μύκονο, πού στεγάζεται σέ κτίριο τοῦ 19ου αἰῶνα καί εἶναι κυκλαδίτικου ρυθμοῦ. Τά ἐκθέματά του εἶναι πολύτιμα καί μοναδικά γιά τήν ναυτική ἱστορία τῶν Ἑλλήνων, μέ ὁμοιώματα πλοίων ἀπό τήν ἀρχαιότητα, τό Βυζάντιο καί τήν Ἐπανάσταση του ᾽21. Στό ἲδιο μουσεῖο λειτουργοῦσε καί ὁ Φάρος τοῦ Ἀρμενιστῆ μέ τήν παλιά του μηχανή, ἀναβοσβύνοντας κάθε βράδυ.
Ὁ Γιῶργος Δρακόπουλος, πού ἒπαιξε σημαντικό ρόλο στά κοινά τοῦ ἑλληνικοῦ ἐφοπλισμοῦ, ἀπεβίωσε τόν Ἰανουάριο τοῦ 2008, ἂν καί ἀπό τό 1993 εἶχε ἀποσυρθεῖ ἀπό τήν ἐνεργό δράση λόγω ἀσθενείας, ἀφήνοντας τήν διαχείριση τῆς <Ἐμπρός Λάϊνς>, πού τώρα στεγάζεται σέ ἰδιόκτητο τετραόροφο κτίριο στό Μαρούσι, στίς ἂξιες κόρες του Κατερίνα καί Ἂννα Δρακοπούλου, οἱ ὁποῖες συνεχίζουν μέ ἐπιτυχία τό ἒργο του.
Ο ΕΠΙΝΕΙΟΣ