Τόν γέννησε ἡ ναυτομάνα Χίος, ὃπως γέννησε τούς περισσότερους Ἓλληνες ἐφοπλιστές, ἀλλά τόν κέρδισε ὁ Πειραιᾶς καί ἡ ναυτιλία.
Ὁ λόγος γιά τόν καπετάν Νίκο Παπαλιό, πού εἶχε βάλει στόχο νά φθάσει τόν στόλο του στά 100 καράβια. Τόν ἒφθασε στά 70 πλοῖα, ὃταν ἐπῆλθε ἡ οἰκονομική κατάρρευση, πού μερικές φορές ἀκολουθεῖ τό οἰκονομικό ἀστραποβόλημα τοῦ one man job.
Πρωτογνώρισα τον καπετάν Νίκο Παπαλιό δημιουργημένο ἢδη και καλά ἐγκατεστημένο στόν κεντρικό Πειραιᾶ μέ τήν ἐπωνυμία AEGIS SHIPPING. Οἱ παλιοί Ἓλληνες ἐφοπλιστές ἒτρεφαν λατρεία γιά τήν Ἑλληνική ἱστορία καί μυθολογία, καί διάλεγαν ὀνόματα θεῶν καί ἡρώων γιά ὀνοματίσουν τά πλοῖα τους καί τίς ἑταιρίες τους. Ὃλα τά πλοῖα τῆς ἑταιρίας ἒφεραν σάν πρῶτο συνθετικό τό <ΑΙΓΙΣ…>, τήν τρομερή ἀσπίδα τοῦ Διός.
Ὁ καπετάν Νίκος Παπαλιός, ὃπως δηλώνει καί ἡ προσφώνηση τοῦ ὀνόματός του, ἦταν πλοίαρχος τοῦ Ἐμπορικοῦ Ναυτικοῦ. Γιά ἓνα μεγάλο διάστημα ἐργάσθηκε στήν ἑταιρία τοῦ συμπατριώτη του Σταύρου Λιβανοῦ. Θητεύοντας ἒμαθε τά μυστικά τοῦ ἐπαγγέλαμτος, ἀλλά διαφοροποιήθηκε ἀπό τόν μεγάλο του δάσκαλο, ὁ ὁποῖος εἶχε πάντα ρευστό στήν ἂκρη καί ἀγόραζε τά πλοῖα του τοῖς μετρητοῖς. Γι᾽ αὐτό τά πλοῖα ἦταν καταδικά του καί ὂχι τῶν Τραπεζῶν. Ὁ Παπαλιός προτιμοῦσε τήν πρακτική τῶν τραπεζικῶν πιστώσεων. Ὃταν ἀποφάσισε νά ἀνεξαρτητοποιηθεῖ, ἀγόρασε τό πρῶτο πλοῖο του πού τό ὀνόμασε <Ἀρίων> καί, δουλεύοντας σκληρά, ἀπό τό πρωί ὡς τό βράδυ (πήγαινε χαράματα στό γραφεῖο καί ἒφευγε ἀργά τήν νύχτα), ἐξελίχθηκε ραγδαῖα, καθώς βοήθησαν σ᾽ αὐτό καί οἱ κατά καιρούς εὐνοϊκές διακυμάνσεις τῆς ναυλαγορᾶς.
Ἀκολούθησε τήν μέθοδο τῆς ἀγορᾶς μεταχειρισμένων πλοίων καί, μέσα στήν δεκαετία τοῦ ᾽60, ἀγόραζε μεταχειρισμένα πλοῖα, ὣσπου στήν ναυπηγικά ἀγορά μπῆκαν τά πολύ ἐπιτυχημένα πλοῖα SD14, πού κατασκεύαζαν τά βρεταννικά ναυπηγεῖα τοῦ Σάντερλαντ και πού ἦσαν ὁ βελτιωμένος καί σύγχρονος τύπος τῶν λίμπερτυς. Σάν νά λέμε σήμερα, τά Φόλκς Βάγκεν πού ἀντικατέστησαν τά <σκαθάρια> τοῦ Χίτλερ. Ὁ Παπαλιός ἐνθουσιάσθηκε μέ τά πλοῖα αὐτά (τά ὁποῖα σημειωτέον κατασκευάζονταν κατ᾽ ἐξουσιοδότηση καί στά Ἑλληνικά Ναυπηγεῖα Σκαραμαγκᾶ ἐπί Νιάρχου). Ἡ πορτάδα τῶν 14.000 τόννων d.w. ἦταν καλή γιά τήν ἀγορά καί ὁ Παπαλιός παρήγγειλε 12 τέτοια πλοῖα μέ ὀψιόν ἂλλα 12. Στράφηκε ἐπίσης καί στά πλοῖα τύπου <Σάντα Φέ>. Ὁ στόλος τῆς <ΑΙΓΙΣ> αὐξανόταν ἐντυπωσιακά. Ὡστόσο ὁ Παπαλιός δέν ἀπαξίωνε τά παλιά πλοῖα. Ἐνῶ πιά εἶχε ἐπενδύσει στά πλοῖα νέας τεχνολογίας τῆς ἐποχῆς, δέν σταμάτησε νά ἀγοράζει καί παλαιά ἀτμοκίνητα πλοῖα. Καθώς ἡ ἑταιρία του γιγαντωνόταν καί ἡ ἀγορά, λόγω τῶν ἐξελίξεων στήν Μέση Ἀνατολή (κλείσιμο τῆς διώρυγος τοῦ Σουέζ) εὐνοῦσε τά τάνκερς μαμμούθ γιά νά πραγματοποιοῦν τόν γύρο τοῦ Ἀκρωτηρίου τῆς Καλῆς Ἐλπίδος, δέν δίστασε νά παραγγείλει στά ναυπηγεῖα τῆς Δανίας δύο γιγαντιαῖα τάνκερς τῶν 500.000 τόννων d.w. τό καθένα.
Ὃμως ἡ ἀγορά τοῦ πετρελαίου πῆρε τήν κατρακύλα καί ὁ καπετάν Νίκος Παπαλιός ὑποχρεώθηκε νά ἀκυρώσει τήν παραγγελία, ἀλλά μέ <πέναλτυ> 27 ἑκατομμυρίων δολαρίων, ποσό τεράστιο γιά τήν ἐποχή. Ὁ Παπαλιός θά μποροῦσε νά ρευστοποιήσει μέρος τοῦ στόλου του γιά ν᾽ ἀντισταθμίσει τήν ζημιά, ἀλλά δέν τό ἒκανε. Συνέχισε ρισκάροντας μέ τήν προσφιλή του πρακτική: Full ahead. Ἡ οἰκονομική ὃμως κατάσταση χειροτέρευε. Μεταστεγάσθηκε ἀπό τόν Πειραιᾶ σέ ἰδιόκτητα πολυτελῆ γραφεῖα στήν Καλλιθέα (ὁδός Ἀργυρουπόλεως) καί ἐξακολουθοῦσε νά δουλεύει σκληρά, βρίσκοντας κάποια ξεκούραση στό ἰδιόκτητο νησί του στούς Πεταλιούς, ὃπου ὃμως ἒπαθε ἓνα σοβαρό ἀτύχημα κάνοντας ἱστιοπλοΐα. Σκληρός καπετάνιος, ὑπέμεινε καί τήν νέα του δοκιμασία, καθώς ἢδη ἀπό τό 1942 τό πλοῖο του τορπιλλίσθηκε στόν Ἰνδικό Ὠκεανό καί βυθίσθηκε. Ὁ ἲδιος, ναυαγός, ἒμεινε 4 ἡμέρες σέ σωσίβια λέμβο. Δέν πτοήθηκε οὒτε τότε, ἀλλά τό 1943 ἀποφάσισε νά ἐγκαταλείψει τήν γέφυρα διακυβέρνησης καί νά γίνει ἐφοπλιστής.
Μιλοῦσα συχνά με τόν Παπαλιό και τόν γιό του τόν Γιῶργο, τόν ὁποῖο τελικά κέρδισε ὁ κινηματογράφος, διατελέσας καί πρόεδρος τοῦ Ἑλληνικοῦ Κέντρου Κινηματογράφου, διαπρέψας στόν τομέα τοῦτο. Ὁ καπετάν Νίκος, μετρίου ἀναστήματος, μέ καλοσυνάτη φυσιογνωμία, εὐγενής καί ἁπλός στούς τρόπους του, πάντα καταδεκτικός, μιλοῦσε ἣρεμα, γνώριζε καλά τήν γλῶσσα τῆς οἰκονομίας καί τῆς ναυλαγορᾶς καί ἒπαιρνε γρήγορα ἀποφάσεις, ὑποστηρίζοντας μέ ἀκαταμάχητα ἐπιχειρήματα τῆς ναυτιλίας τίς ἐπιλογές του, χωρίς νά πολυλογεῖ.
Ὃταν τόν βρῆκε ἡ οἰκονομική καταστροφή τό 1985, καθώς οἱ τράπεζες ἀπέσυραν τήν στήριξή τους καί τά πλοῖα τῆς Αἰγίδος ἂρχισαν νά κατάσχονται, ὁ Παπαλιός συνέχισε να ἐλπίζει ὃτι τά πράγματα θα φτιάξουν καί πάλι. Ἀλλά δυστυχῶς δέν συνέβη αὐτό. Ὃταν τερματίσθηκε ὁ πόλεμος μεταξύ Ἰράν και Ἰράκ, ἓνα ἀπό τά πλοῖα του τύπου <Σάντα Φέ> ἀπελευθερώθηκε ἀπό τόν Περσικό Κόλπο, ὃπου εἶχε μπλοκαρισθεῖ, ὁ Παπαλιός ἦταν ἢδη 75 ἐτῶν καί, ὡς ἀθεράπευτος ἐργασιομανής, ξαναμπῆκε στήν ἐπιχειρηματική δράση, ἐνῶ θά μποροῦσε νά κρατήσει τήν ρευστότητα ἀπό τήν πώλησή του γιά τόν ἑαυτό του. Ὃμως στό μυαλό του εἶχε πάντα τό τεράστιο ΑΛΦΑ πού σηματοδοτοῦσε τίς τσιμινιέρες τῶν πλοίων του. Ἦταν τό πρῶτο γράμμα τῆς <Αἰγίδος>.
Ὁ καπετάν Νίκος Παπαλιός, ἐκ τῶν δυναμικῶν δημιουργῶν τῆς Ἀκτῆς Μιαούλη, θά μποροῦσε νά ἐμπνεύσει κινηματογραφικό σενάριο γιά τό δημιουργικό του πάθος, καθώς καί πολλοί ἂλλοι μεγάλοι καί μικροί Ἓλληνες ἐφοπλιστές. Δημιουργοῦσαν ἐκ τοῦ μηδενός καί ἂφηναν ἂναυδους τούς ξένους ἀνταγωνιστές τους. Αὐτή ἡ πάστα τῶν ἐφοπλιστῶν δέν πρόκειται νά παρουσιασθεῖ ξανά. Οἱ ἐπίγονοι τά βρῆκαν ὃλα ἓτοιμα καί χρησιμοποίησαν τόν πλοῦτο τῶν γονέων τους γιά νά διατηρήσουν τήν ναυτιλιακή πρωτιά παγκοσμίως, ἀλλά μέ διαφορετική νοοτροπία και μεθοδολογία. Ἡ κάθε ἐποχή ἒχει τούς δικούς της ἀνθρώπους.
Φωτό: Ο καπετάν Νίκος Παπαλιός ενώ υπογράφει τα συμβόλαια με τους εκπροσώπους των Ισπανικών Αστιλέρος Εσπανιόλες για την μαζική ναυπήγηση πλοίψν AD14 των 17000 τόννων dwt
Ο ΕΠΙΝΕΙΟΣ