Σε λίγο θα αρχίσουν να αίρονται ένα ένα τα περιοριστικά μέτρα για τον COVID-19. Είναι όμως η αρχή του τέλους ή το τέλος της αρχής;
Οι κυβερνητικές επιλογές μέχρι τώρα φαίνεται να αποδίδουν.
Η επόμενη ημέρα όμως είναι η πιο δύσκολη. Θα πρέπει γρήγορα να κάνουμε έναν απολογισμό της οικονομίας της χώρας. Χρειάζεται δυνατό και αλάνθαστο σχέδιο για την Κρουαζιέρα, την Ακτοπλοΐα, τον Τουρισμό και φυσικά τον ακρογωνιαίο λίθο της πατρίδας μας, τη Ναυτιλία.
Η αρχή της επιστροφής σε φυσιολογικούς ρυθμούς μπορεί να γίνει πραγματικότητα μόνο μέσα από την ποντοπόρο ναυτιλία, η οποία θα έχει πάρει την σκυτάλη από τον τουρισμό, ο οποίος θα έχει πάρει την σκυτάλη από την ακτοπλοΐα, η οποία θα έχει πάρει την σκυτάλη από την αεροπλοΐα, η οποία θα έχει πάρει την σκυτάλη από τις ορθές κυβερνητικές επιλογές της κάθε χώρας.
Θέλουμε λοιπόν ένα unlock του lockdown που έχει μπει στην καθημερινότητά μας. Θέλουμε όχι απλά σχέδιο, αλλά να είναι και αλάνθαστο εκ των προτέρων. Εδώ που έχουμε φτάσει, δεν υπάρχει περιθώριο για λάθος επιλογή. Έχουμε ένα εξάσφαιρο περίστροφο με πέντε σφαίρες στην θαλάμη. Κάθε μία σφαίρα μπορεί να σκοτώσει έναν από τους παραπάνω κλάδους της οικονομίας μας. Και με την διαδικασία του ντόμινο, ο κάθε κλάδος να σκοτώσει και τον επόμενο, έτσι απλά.
Η Ναυτιλία πάντα σήκωνε και εξακολουθεί να σηκώνει βάρη που δεν της αναλογούν. Έτσι έχει μάθει να κάνει διαχρονικά. Και το κάνει χωρίς ανταλλάγματα, αθόρυβα, σταθερά και με απόλυτη επιτυχία ακόμα και όταν βάλλεται πανταχόθεν.
Για να μπορεί η ζωή να συνεχιστεί, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την θάλασσα. Η Ναυτιλία μεταφέρει σχεδόν το 90% των αγαθών παγκοσμίως. Χειροκροτούμε και ευχαριστούμε τους γιατρούς όλου του κόσμου. Αλλά χωρίς Ναυτιλία δεν υπάρχουν, φάρμακα, μάσκες, εμβόλια, τρόφιμα, ρούχα. Βασικά δεν υπάρχει τίποτα χωρίς Ναυτιλία.
Για την ιστορία θα σας θυμίσω πως το 1929 στην Αμερική ο τότε πρόεδρος Herbert Hoover είχε δηλώσει ελάχιστες εβδομάδες πριν το κραχ... "Σήμερα στην Αμερική βρισκόμαστε πιο κοντά στο να πετύχουμε την ολοκληρωτική νίκη έναντι της φτώχειας, από κάθε άλλη στιγμή στην ιστορία οποιασδήποτε χώρας". Με το κραχ σταμάτησαν να μεταφέρονται τα πάντα. Οι αποθήκες των εργοστασίων στοίβαζαν προϊόντα που κάνεις δεν μπορούσε να αγοράσει, τα σπίτια παρέμεναν κενά γιατί κανείς δεν μπορούσε να πληρώσει το ενοίκιο, ώστε τελικά ακόμα και οι κάτοικοι της Νέας Υόρκης να αναγκαστούν με τη βία να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους ή και να εκδιωχτούν από την αστυνομία. Σε μια στιγμή τα έχασαν όλα, οδηγούμενοι εξαναγκαστικά να ζήσουν σε σκουπιδότοπους που έμειναν στην ιστορία ως "Χωριά του Χούβερ".
Έτσι ήρθε ο Ρούσβελτ με το New Deal για επανεκκίνηση της οικονομίας της Αμερικής. Απέτυχε παταγωδώς. Γιατί;
Γιατί την ώρα της μεγάλης κρίσης δεν θέλει απλά σχέδιο. Αλλά σχέδιο αλάνθαστο. Πρέπει να περάσουμε από το μάτι της βελόνας με ταχύτητα, χωρίς να ακουμπήσουμε πάνω της.
Όλα λοιπόν αρχίζουν και τελειώνουν στη Ναυτιλία. Αφού λοιπόν ο ιός μας έκανε πιο…σοφούς ας αρχίσουμε όλοι να σκεφτόμαστε ότι χωρίς Ναυτιλία δεν έχουμε τίποτα.
Παραφράζοντας λίγο τον Ηρόδοτο, θα λέγαμε “Έχουμε ζωή και μέλλον, όταν έχουμε πλοία και θάλασσα”
Νίκος Κ. Δούκας