Τι θα γινόταν αν…έγραψε πρόσφατα σε ένα άρθρο του ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Το μυαλό μου όμως πήγε αυτόματα στην ερώτηση “τί θα γινόταν αν…η Ελληνική ναυτιλία δεν είχε υπερασπιστεί με σθένος και αυταπάρνηση τις δικές της επιλογές όλα αυτά τα χρόνια;”
Τα τελευταία χρόνια η ναυτιλιακή βιομηχανία έχει επενδύσει πολλά εκατομμύρια για την μετάβαση της σε μία νέα ψηφιακή εποχή, με ζητούμενο την απλοποίηση των διαδικασιών, την ασφάλεια, την ταχύτητα και όπως αποδεικνύεται περίτρανα, την ευελιξία και την σταθερότητα.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Πολλοί μιλούν για έξυπνη ναυτιλία. Εγώ θα πω ότι η Ελληνική ναυτιλία ήταν έξυπνη ακόμα και από την εποχή που χρησιμοποιούσε telex. Και μάλιστα πολύ έξυπνη, καθώς ο πλοιοκτήτης δεν είχε μπροστά του οθόνες με πανάκριβα λειτουργικά προγράμματα προκειμένου να πάρει αποφάσεις.
Η Ελληνική ναυτιλία ήταν έξυπνη και όταν κατηγορήθηκε για το περιβαλλοντικό της αποτύπωμα στον πλανήτη, ήταν έξυπνη όταν επί σειρά ετών πλήρωνε υπέρογκα ποσά για κανονισμούς και νέες τεχνολογίες, ήταν έξυπνη όταν αντιμετώπισε τις Ευρωπαϊκές νομοθεσίες που σκοπό είχαν να την φρενάρουν, ήταν έξυπνη όταν διαχειρίστηκε επιτυχώς τις δικές της κρίσεις, ήταν έξυπνη όταν αγόραζε, πουλούσε ή έχτιζε πλοία, ήταν έξυπνη όταν με μηδενική κρατική αρωγή και σχεδόν εχθρικό νομοθετικό πλαίσιο, κατάφερε να είναι πρώτη στον κόσμο με σχεδόν 55% του Ευρωπαϊκού στόλου και το 27% του παγκόσμιου.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα. Η ναυτιλία αποτελεί τη μοναδική βιομηχανία παγκοσμίως η οποία εξακολουθεί να παραδίδει μαθήματα συμπεριφοράς και συνέπειας κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Κάποιοι την ήθελαν ανώριμη και ανίκανη. Δεν μπορεί πλέον κανείς να κρύψει την ικανότητα των ανθρώπων της ναυτιλίας να μπορούν όχι μόνο να αντιλαμβάνονται αλλά και τάχιστα να προσαρμόζονται στις απαιτήσεις προκειμένου να συνεχιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία του παγκόσμιου εμπορίου που τόσο πολύ είναι αναγκαίο όπως αποδείχτηκε τους τελευταίους δύο πολύ κρίσιμους μήνες.
Μέσα από αυτή την παγκόσμια οικονομική κρίση βγαίνουν συμπεράσματα που δεν μπορούν να αμφισβητηθούν διότι αποδεικνύονται από τα γεγονότα.
Η Ελληνική ναυτιλία λοιπόν κερδίζει ως πυλώνας σταθερότητας τα εύσημα καθώς λειτουργεί υποδειγματικά, όπως λειτουργεί χιλιάδες χρόνια τώρα και έχει εξελιχθεί σε παγκόσμια δύναμη που πάντα δεν οδηγείται αλλά οδηγεί τις εξελίξεις.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι καθώς φαίνεται, αυτή η οικονομική δυσπραγία να τελειώνει και να ξεκινάει μία κανονικότητα στα παγκόσμια λιμάνια και τις μεταφορές, ότι η ναυτιλία θα βρει ξανά τη χρυσή τομή ανάμεσα στις δύο εποχές πριν και μετά την πανδημία.
Θα πρέπει απλά να ισορροπήσει ανάμεσα στην τεχνολογία, το κέρδος, τους προμηθευτές, την φυσική επαφή, την ουσία και το φαίνεσθαι.
Η ναυτιλία δεν έγινε έξυπνη μέσα από την τεχνολογία. Η ναυτιλία γεννήθηκε σ’ αυτόν εδώ τον τόπο από ανθρώπους με όραμα με ικανότητες, αυτοδημιούργητους, που μοναδικό σκοπό είχαν να κατακτήσουν τις θάλασσες του κόσμου. Ας μάθουμε λοιπόν ως λαός πριν να κρίνουμε τους ναυτανθρώπους, να σκεφτούμε τι θα γινόμαστε χωρίς αυτούς, τι θα γινόμαστε χωρίς τα πλοία τους, τώρα που σε όλους δημιουργήθηκε η ανάγκη για υπέρογκα ψώνια, για προμήθειες και φαρμακευτικό υλικό. Τι θα είμαστε λοιπόν χωρίς την ναυτιλία;
Ας κρατήσουμε στο μυαλό μας ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο περισσότερο από ένα πλοίο. Και είμαι βέβαιος ότι η επανεκκίνηση της παγκόσμιας οικονομίας θα πραγματοποιηθεί πάλι μέσα από την ναυτιλία, η οποία θα βγει ωριμότερη και ακόμα πιο έξυπνη μέσα από αυτή την παγκόσμια οικονομική κρίση. Η ναυτιλία θα χαράξει τους κανόνες του νέου restart που θα απαιτηθεί για την ανάκαμψη που όλοι προβλέπουν και προσδοκούν για το 2021.
Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου σύντομα να ανταμώσουμε από κοντά γιατί η ναυτιλία είναι μία ήρεμη δύναμη που μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά δεν μπορεί δυστυχώς να υποκαταστήσει την φυσική παρουσία και επαφή. Και η ναυτιλία είναι μία οικογένεια. Πόσο να αντέξεις μακριά από την οικογένεια σου;
Νίκος Κ.Δούκας