"Κινητοποίηση των δικτύων για την ισότητα των φύλων". Αυτό είναι το φετινό θέμα για τον εορτασμό της διεθνούς ημέρας για τις γυναίκες στη ναυτιλία.
Φαίνεται πως μεγάλη σημασία πλέον έχει η αξιοποίηση τόσο του ανθρώπινου παράγοντα όσο και των διεθνών οργανισμών και των εταιριών ώστε να υπερπηδήσουμε τα εμπόδια προκειμένου να αυξηθεί η συμμετοχή των γυναικών στο ναυτιλιακό στίβο. Όλοι μαζί οφείλουμε να βρούμε εκείνα τα μονοπάτια που θα οδηγήσουν σε επαγγελματική εξέλιξη στον δύσκολο χώρο της ναυτιλιακής βιομηχανίας.
Η ποικιλομορφία στο εργατικό δυναμικό της ναυτιλιακής κοινότητας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου καινοτομία και η αειφορία να διαδραματίσουν ζωτικό ρόλο με όρους αντιστρόφως ανάλογους. Καθώς δηλαδή θα μειώνεται το χάσμα που κυριαρχεί σήμερα στην ναυτιλιακή βιομηχανία ανάμεσα στα φύλλα θα αυξάνεται η δυνατότητα για καινοτομία, αειφορία και πράσινη ναυτιλία.
Σήμερα θα κάνουμε μία διαφορετική συνέντευξη για τις γυναίκες ναυτιλία. Θα συνομιλήσουμε με τρεις κυρίες οι οποίες από την πλευρά τους έχουν μεγάλη εμπειρία στο κλάδο ώστενα μας δώσουν το δικό τους στίγμα ανάμεσα στην πλευρά του εαυτού τους που ακουμπά την επαγγελματική εξέλιξη αλλά και εκείνη που είναι δοσμένη στην οικογένεια.
Βρισκόμαστε στα γραφεία της οικογένειας Μπεζαντάκου. Μαζί μας είναι η κυρία Ιωάννα αλλά και η κόρη της η Δανάη. Πάμε λοιπόν να δούμε με ποιο τρόπο στην πράξη μετουσιώνεται σε κάτι καλό και δημιουργικό η αγάπη για τη θάλασσα, η διαφορετικότητα, η γυναίκα μέσα όμως από το πρίσμα της οικογένειας, αυτού του πρώτου κυττάρου που κατευθύνει στην πορεία τις ζωές όλων μας.
Στις 18 Μαΐου 2023 γιορτάσαμε την Διεθνή Ημέρα για τη Γυναίκα στη Ναυτιλία. Είναι μια ημέρα κατά την οποία οι γυναίκες αναγνωρίζονται για τα επιτεύγματά τους. Πόσο σημαντική είναι αυτή η ημέρα για τον κλάδο μας;
(ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Αναφερόμενοι στον ‘κλάδο’ μας, να πω ότι δεν πιστεύω πως το ‘συμπαντικό’ μέγεθος γυναίκα αποδίδεται σωστά με τις λέξεις κλάδος-σωματείο-ενωσης αλλά παρ ’όλα αυτά, αν μιλήσουμε για την τιμή που εισπράττει η γυναίκα τέτοιες ημέρες όπως η Διεθνής Ημέρα για τη γυναίκα στη Ναυτιλία, σίγουρα είναι σημαντική , γιατί η κάθε γιορτή, προϋποθέτει την «αναγνώριση» ,το «ευχαριστώ», που είναι τα ζητούμενα για τη γενικότερη προσφορά της γυναίκας στη ζωή, αλλά και σε αυτές τις νευραλγικές θέσεις, που καλείται να προσφέρει τις γνώσεις της, την εμπειρία της, τις ιδιαίτερες ικανότητες, και τα γυναικεία στοιχεία του χαρακτήρα της που τα έχει τόσο ανάγκη η ναυτιλία μας.
Η γυναίκα είναι υποστηρικτική και έτσι βοηθά να ξεπεραστούν δυσκολίες. Μια γυναίκα στηρίζει την εργασία της όπως έχει μάθει να στηρίζει το παιδί που γεννά, τους ανήμπορους, και αδύναμους να ανδρωθούν να μεγαλώσουν, να περάσουν τα δύσκολα, να έρθει η γαλήνη.
Για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες, χρειάζεται αναλυτική σκέψη, μοιρασιά των ευθυνών, και υπομονή!!!
Είναι ή όχι γυναικεία γνωρίσματα όλα τούτα? Μαζί δε με το «πάθος», που είναι απαραίτητο στοιχείο της γυναικείας ύπαρξης, είναι αυτονόητη η προσφορά της στη Ναυτιλία. Επομένως απαραίτητη η γιορτή που συνοδεύεται από το «ευχαριστώ».
(ΔΑΝΑΗ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Είναι σημαντικό να αξιοποιούμε κάθε άνθρωπο για τις δυνατότητές του. Υπάρχουν πολλές κρίσεις γύρω μας, ο πόλεμος, η κλιματική αλλαγή, και οι συνέπειες αυτών, και η σημερινή ημέρα είναι μια μορφή επαγρύπνησης. Μέσα από την ενδυνάμωση των γυναικών σε εξελιγμένες χώρες, θα βοηθηθούν σίγουρα και χώρες που δεν έχουν παιδία και ίσα δικαιώματα σαν πολίτες στην κοινωνία.
Οι άνθρωποί μας στη θάλασσα και τη στεριά είναι η κινητήριος δύναμη της ναυτιλίας, και όλο και περισσότερες γυναίκες αποκτούν καθοριστικό ρόλο στη λειτουργία του κλάδου.
Η αναγκαιότητα ύπαρξης της Διεθνούς Ημέρας για τη Γυναίκα στη Ναυτιλία είναι σημαντική, και είναι ευθύνη όλων μας στον κλάδο να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια ίση αντιμετώπιση και ίσες ευκαιρίες για όλους τους εργαζόμενους, ώστε και οι γυναίκες πλέον να προσφέρουν περισσότερα.
Ο γενικός γραμματέας του IMO δήλωση για την φετινή επέτειο ότι με τον τρόπο αυτό του εορτασμού της Γυναίκας στη Ναυτιλία ανοίγει ο δρόμος για την υποστήριξη των γυναικών της ναυτιλία σε όλο τον κόσμο και ενθαρρύνεται η επόμενη γενιά να εισέλθει στην ναυτιλιακή βιομηχανία. Συμφωνείτε με αυτή την άποψη; Αρκεί μία επέτειος αλλάζει κάθε χρόνο τα δεδομένα;
(ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Αν ανοίγει τώρα ο δρόμος… αλλοίμονο σε αυτούς που τον κρατούσαν κλειστό. Δεν νομίζω όμως ότι ανοίγει τώρα. Βρίσκομαι στο χώρο από το 1977-νεαρή τότε- και δεν έχω τόσο κακή εικόνα από την αντιμετώπιση των γυναικών στο χώρο.
Βέβαια εξελίσσεται ο κόσμος, αλλάζει η φιλοσοφία, είναι επόμενο να υπάρχει μεγαλύτερη προσέλευση γυναικών, από τις εποχές που υπήρχαν πλαίσια και κρατούσαν κλειστά τα «ανδροκρατούμενα» επαγγέλματα. Θέλω να πω ότι για εκείνες τις παλαιότερες εποχές το φυσικότερο πράγμα ήταν να φύγει ο καπετάνιος ταξίδι για να φέρει τον επιούσιο ενώ η σύντροφος – γυναίκα – μητέρα καθόταν στην προκυμαία κουνούσε το δακρυσμένο μαντήλι κρατώντας αγκαλιά ένα μωρό και ταυτόχρονα ένα τσούρμο παιδάκια την κρατούσαν από τη μακριά φούστα!!!
Ε, τώρα τι να συγκρίνουμε όταν τη φούστα τη φορέσανε πλέον … μέχρι και οι άντρες. Δεν φταίγανε λοιπόν οι εποχές, αλλά έτσι ήταν ο κόσμος τότε δομημένος. Ευτυχώς άλλαξε τα τελευταία χρόνια και το ευτύχημα δεν είναι μόνο για τη γυναίκα, αλλά είναι και για τη ναυτιλία, που στερούνταν, πέρα των γνώσεων και των ικανοτήτων, ακόμα και την ομορφιά, και τη γλυκύτητα και τη γυναικεία χάρη. Χρήσιμες λοιπόν οι επέτειοι, βοηθούν όντως στην αλλαγή νοοτροπίας και συνθηκών, αλλά δεν αρκεί μια επέτειος για να αλλάξει δεδομένα. Εκτός από την εξέλιξη και τη βελτίωση των συνθηκών, είναι απαραίτητη η αναγνώριση για να πέσουν τα frames…
(ΔΑΝΑΗ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Η αλήθεια είναι πως όχι, είναι μια ημέρα για σκέψη. Όπως είπαμε και παραπάνω, είναι σημαντικό να υπάρχει η επέτειος για να τιμάμε την αξία της γυναίκας, αλλά και για να υπενθυμίζεται η ύπαρξη ενός δίκαιου, ισότιμου, και ανθρώπινου κόσμου. Όταν μιλάμε για τον συντριπτικά υψηλό αριθμό γυναικοκτονιών που έχουν σημειωθεί στην Ελλάδα, αλλά και τον κόσμο, τις καταγγελίες για απόπειρες βιασμού, επιθέσεις ή ενδοοικογενειακή βία, και γενικότερα τις καταγραφές της βίας κατά των γυναικών, την πιο κοινή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως, στατιστικά που μας συγκλονίζουν καθημερινά, δεν είναι και υποχρέωσή μας λοιπόν να ενημερώσουμε και να υποστηρίξουμε, με τη δική μας συμβολή τις γυναίκες αυτές? Να γίνουμε role models και να δώσουμε ελπίδα για το καλύτερο αύριο?
Πρόσφατα μόνο, το 2021 δηλαδή, θεσπίστηκε για πρώτη φορά από τον ΙΜΟ ο εορτασμός για την ημέρα της γυναίκας στη ναυτιλία, για υποστήριξη των γυναικών σε όλο το ναυτιλιακό κόσμο, τη φυλετική ισότητα, και την ενθάρρυνση της επόμενης γενιάς να εισέλθει στη ναυτιλιακή βιομηχανία και να βρει τα βήματά της.
Μία επέτειος το χρόνο δεν αρκεί να αλλάζει τα δεδομένα, αρκεί όμως στο να ενθαρρύνεται η επόμενη γενιά και να συμμετέχουν περισσότερες γυναίκες σε όλα τα επίπεδα εργασίας στον κλάδο της ναυτιλίας, να συμβάλλει πιο δραστικά στην εξέλιξή του, και να υποστηρίξει τη μετάβαση σε ένα πιο βιώσιμο και δίκαιο μέλλον!
Κάθε επέτειος μπορεί να χρησιμοποιείται ως έναυσμα για την κατάκτηση μιας ακόμα κορυφής.
Μια κορυφή για εμάς είναι να μιλάμε στους μαθητές για τη ναυτιλία, μέσω του YES Forum, της πλατφόρμας ανοιχτού διαλόγου στην Ελληνική Ναυτιλία και τον Θαλάσσιο Τουρισμό μεταξύ υψηλόβαθμων στελεχών και μαθητών/φοιτητών που πραγματοποιείται υπό την αιγίδα των Υπουργείων Ναυτιλίας, Παιδείας, Τουρισμού και της πλειοψηφίας των Ελληνικών Πανεπιστημίων, και να χαιρόμαστε που βλέπουμε ακόμα περισσότερες κοπέλες και γυναίκες να αναγνωρίζουν τη ναυτιλία ως επιλογή.
Γυρνώντας το χρόνο πίσω θα μπορούσατε να μας δώσετε την εικόνα προκειμένου να διαπιστώσει κανείς ποιος ήταν ο ρόλος της γυναίκας πριν από μερικές δεκαετίες στην ναυτιλία;
(ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Αλήθεια είναι πως δεν θυμάμαι στη δεκαετία του 70’ πολλές γυναίκες να λένε «μάνα θα πάω στα βαπόρια»… αφού η πρώτη Ελληνίδα πλοίαρχος αποφοίτησε από την σχολή πλοιάρχων Πειραιά το 1981
Όσον αφορά λοιπόν στην «στεριά», στο γραφείο, με την προϋπόθεση ότι η θαλάσσια υπηρεσία θεωρείται εντελώς απαραίτητη, αρχικαπετάνιοι, αρχιμηχανικοί, κλπ. αυτές τις καίριες θέσεις τις καταλάμβαναν οι άντρες, ενώ οι γυναίκες στο μεγαλύτερο ποσοστό απασχολούντο σε βοηθητικά πόστα, στα αμιγή ναυτιλιακά τμήματα.
Ωστόσο, σε διοικητικές θέσεις, η γυναικεία παρουσία ήταν εμφανέστατη όπως και σε θέσεις οικονομικού ενδιαφέροντος.
Πόσο θεωρείτε ότι έχουν αλλάξει τα πράγματα τις τελευταίες δεκαετίες για την θέση που αξίζει στην γυναίκα στην ναυτιλιακή βιομηχανία; Περιγράψτε μας το δικό σας παράδειγμα όντας μία γυναίκα που εργαστήκατε κατά το παρελθόν σε τεράστιες όπως εξελίχθηκαν ναυτιλιακές εταιρείες ενώ παράλληλα υπήρξατε και μητέρα τεσσάρων γυναικών που σήμερα διαπρέπουν στο χώρο της ναυτιλίας και όχι μόνο. Ποια είναι η συνταγή που εφαρμόσατε και πείτε μας αν ήταν και η σωστή;
(ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Έχουν διαφοροποιηθεί τα πράγματα όσον αφορά και τα θέματα της γυναικείας απασχόλησης στη ναυτιλιακή βιομηχανία και πλέον δεν είναι θέμα φύλου, αλλά είναι θέμα δυνατοτήτων. Παρόλα αυτά, δεν θα έλεγα ότι υπήρχε κάποια ιδιαίτερη παραγκώνιση των ικανοτήτων της γυναίκας με αντίστοιχη έμφαση σε εκείνες των συναδέλφων του άλλου φύλου. Προσωπικά πιστεύω ότι και στον κλάδο μας διαφοροποιήθηκαν προς το καλύτερο οι συνθήκες για τη γυναικεία απασχόληση, όπως και γενικότερα.
Αν θα ήθελα να υπογραμμίσω κάτι «άδικο» θα έλεγα ότι για την εργαζόμενη στην ναυτιλιακή βιομηχανία στα χρόνια προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 και εκείνων του ’80, είναι η μισθολογική διαφορά υπέρ του ανδρικού φύλου, για εργαζόμενους με ίδια καθήκοντα, πράγμα που δεν ισχύει πλέον προ πολλού. Όσον αφορά στη «συνταγή» όπως αποκαλείτε που βοήθησε – και βοηθάει τις εργαζόμενες μητέρες και πολύτεκνες μάλιστα, να ανταπεξέρχονται σε πολυμορφικό πρότυπο ποικίλων ρόλων και μεγάλων απαιτήσεων από τη γυναίκα, είναι να υπάρχει όρεξη, αγάπη και πάθος για το αντικείμενό μας και βέβαια ένα πολύ καλά οργανωμένο πρόγραμμα, που αλήθεια είναι βοηθάει πολύ να περάσεις τα δύσκολα, αλλά υπάρχει, πάντα κίνδυνος του σωματοποιημένου αγχώδους λεπτομερειακού προγράμματος. Έτσι το πέρασα και εγώ, όπως όλες εμείς που καμιά προδιαγραφή ήρωα δεν είχαμε, αλλά μας άρεσε η πρόκληση και ναι, απολογιστικά θα έλεγα πήγε καλά.
Ναι, ένα τέτοιο μοντέλο ζωής θα ξανά διάλεγα, περνώντας το χρόνο εργασίας μου σε αντικείμενο που δεν ένοιωσα ποτέ πλήξη, αλλά ήταν πάντα γεμάτη ενδιαφέρον η καθημερινότητά μου, που παρόλη την κούραση διατηρούσε την ομορφιά και τη θαλασσινή μαγεία. Αλλά και στο θέμα της ανατροφής των παιδιών πίστευα και πιστεύω ότι η προσφορά στα παιδιά από τους γονείς είναι ποιοτική και όχι ποσοτική. Έτσι, όποια μάννα θέλει να προσφέρει στα παιδιά της αξιοποιεί έστω το λίγο χρόνο που έχει κοντά τους και η παρουσία της είναι καταλυτική. Για να μην παραλείψω να αναφέρω πως οι κόρες μου που είναι το θαυμάσιο αποτέλεσμα αυτής της «κουραστικής» θα έλεγαν κάποιοι ζωής μου, είναι αξιόλογες γυναίκες, εργαζόμενες και πάνω από όλα θαυμάσιες μητέρες, πρότυπα γυναικών. Ε, αυτό, και μόνο επιβεβαιώνει τα λεχθέντα και τα πιστεύω μου.
Θα ήθελα να ρωτήσω την Δανάη να μας περιγράψει από την άλλη πλευρά πως εκείνη έβλεπε πριν από κάποια χρόνια την μητέρα της το εργάζεται σε ναυτιλιακές εταιρείες και παράλληλα να είναι και μητέρα; Θεωρείς αυτό το μείγμα τύχη η ατυχία για την δική σου εξέλιξη και πορεία;
(ΔΑΝΑΗ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Η μητέρα που δουλεύει και παράλληλα ανατρέφει το παιδί της με αγάπη, φέρει δυναμικότητα, αγωνιστικότητα, ακεραιότητα, σεβασμό και αξία. Μόνο τύχη θεωρώ πως μου έφερε να βλέπω τη μητέρα μου, αλλά φυσικά και τον πατέρα μου, να αγαπάνε τόσο τη δουλειά τους, αλλά και τα παιδιά τους άνευ όρων, και να αγωνίζονται καθημερινά για αυτά που θέλουν και να τα καταφέρνουν!
Όπως ο καπετάνιος χαράσσει την πορεία του ταξιδιού του πλοίου, τον ίδιο ρόλο έχουν και οι μητέρες στη ζωή των παιδιών τους. Εάν είναι καλά ο γονιός, είναι και το παιδί, και νιώθει δημιουργικός.
Η οικογένεια και η εργασία θα πρέπει σήμερα κατά τη γνώμη σας να συνδυάζονται; Πως μπορεί μία μητέρα και εργαζόμενη να διαχειριστεί σωστά το προσωπικό της χρόνο;
(ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Εννοείται ότι θα πρέπει να συνδυάζονται, γιατί όποιο από τα δύο λείπει, μένει το άλλο κουτσό, να γέρνει χωρίς να έχει «έρμα». Αυτό που είναι απαραίτητο στο συνδυασμό είναι να προσπαθεί και να πετυχαίνει να βρίσκει «προσωπικό» χρόνο, για μικρές απολαύσεις που τη βοηθούν να απολαμβάνει χαρά και να διατηρεί και την υγεία της που είναι απαραίτητο εισιτήριο για να ανταπεξέλθει στο απαιτητικό της πρόγραμμα.
Να αναφέρω όμως εδώ πως προσωπικό χρόνο μπορεί η εργαζόμενη μητέρα να βρει και παράλληλα με την παρουσία της στην οικογένεια. Παραξενεύομαι λίγο όταν ακούω για «χωριστές» διακοπές της μητέρας από την οικογένεια, γιατί προσωπικά, απόλαυσα απίθανες στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης και με την παρουσία των παιδιών μου, αφού παράλληλα φρόντιζα να έχουν και εκείνα δικά τους ενδιαφέροντα, έτσι που κανείς να μην στερεί δραστηριότητα από τον άλλον. Αλλά ποτέ δεν ένιωσα «βάρος» ούτε την εργασία μου, ούτε τα παιδιά μου και ίσως αυτό ήταν τελικά η ευλογία μου.
(ΔΑΝΑΗ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Η ανάπτυξη της γυναικείας επιχειρηματικότητας βρίσκει εμπόδια στην έλλειψη ευέλικτων μορφών εργασίας, κοινωνικές και πολιτισμικές νόρμες καθώς και στερεότυπα για το ρόλο και τη θέση των γυναικών στην κοινωνία. Παράλληλα, όσον αφορά την ισορρόπηση εργασιακής και προσωπικής ζωής των γυναικών, υπάρχουν ελλείψεις σε κατάλληλες υποδομές, νομικά πλαίσια, καθώς και η έλλειψη βοήθειας από το σύντροφο ή και την εργασία τους, για τη φροντίδα των παιδιών, γεγονός που δημιουργεί προβλήματα.
Ο ρόλος της γυναίκας, και πιο συγκεκριμένα της νέας μητέρας είναι απαιτητικός, και ειδικά στην αρχή η μητρότητα έχει πολλά προβλήματα, βέβαια για αυτό πλέον υπάρχει και η άδεια πατρότητας. Η προσωπική και η επαγγελματική ζωή μπορούν να συνδυάζονται και να αλληλοεπιδρούν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Η ευελιξία στην εργασία σίγουρα βοηθάει, αλλά και ο προγραμματισμός ταυτόχρονα. Βέβαια, τόσο από το παράδειγμα της μητέρας μου, όσο και από εμένα προσωπικά, εάν αγαπάς τη δουλειά σου, ο ελεύθερος χρόνος που σου μένει, δεν σε περιορίζει, η δουλειά σου σε γεμίζει, και αυτό αντικατοπτρίζεται και στη σχέση που θα αναπτύξεις με τα παιδιά σου.
Η εμπειρία της μητέρας μέσα από το εργασιακό της περιβάλλον μπορεί να αποτελέσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα ώστε να μεταλαμπαδεύσει γνώση στην επόμενη γενιά που να χρησιμοποιηθεί για περαιτέρω εξέλιξη;
(ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Αν αρκούσε η εργασιακή εμπειρία της για την μεταλαμπάδευση της γνώσης, η συνέχεια θα ήταν προδιαγεγραμμένη!!! Βέβαια η καθημερινότητα είναι βασική για να περάσει στα παιδιά μηνύματα από την εργασιακή εμπειρία των γονιών, που εάν βρει δόκιμο έδαφος και στοιχεία ικανά το αποτέλεσμα θα ξεπεράσει το πρωτότυπο. Αυτό είναι που βιώνω από τα παιδιά μου και που οφείλεται η επιτυχία τους εννοώ – κατά βάση στις δικές τους ικανότητες και λιγότερο στην επήρεια από τη δική μου εμπειρία.
Παρά το γεγονός ότι η ισότητα των φύλων αντιμετωπίζεται πλέον με διαφορετικό μάτι από τους διεθνείς φορείς υπάρχουν ακόμα πράγματα που πρέπει να γίνουν προκειμένου να επιταχυνθεί η ισότητα στην εργασία;
(ΔΑΝΑΗ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Η κοινωνία μας χρειάζεται την προβολή προτύπων γυναικών, όπου θα παραδειγματίζονται από μικρή ηλικία και θα κινητοποιούνται από το σχολείο. Χρειάζεται και άλλες πολλές γυναίκες να αναδεικνύονται, να αλληλοϋποστηρίζονται και να επιτυγχάνουν μαζί, δηλαδή συνέργειες. Η δημιουργία σχετικών υποδομών και δικτύων ανά τομέα και κλάδο, η μισθολογική σύγκλιση και η συμμετοχή σε διοικητικά συμβούλια, η ρίψη των στερεοτύπων, η συμμετοχή τους σαν ομιλήτριες σε αντίστοιχα fora, η ολοκληρωμένη παιδεία είναι όλα πολύ σημαντικά στοιχεία για την επιμόρφωση και κατάλληλη ένταξη των γυναικών στην κοινωνία, με αποτέλεσμα την ισότητα των φύλων και την ισότητά τους στην εργασία. Παράλληλα, οι γυναίκες πρέπει να αποκτήσουν θάρρος να απαιτούν αυτά που θέλουν.
Περνώντας από τη θεωρία στην πράξη, συμμετέχω σε δίκτυα, με στόχο την ενδυνάμωση των γυναικών, εντός και εκτός ναυτιλίας, ως Πρόεδρος του Σωματείου iforU, Greek Mentoring Network, το οποίο απευθύνεται σε εκείνες τις γυναίκες που είναι επιχειρηματίες και θέλουν να πάνε τη μικρομεσαία επιχείρησή τους στο επόμενο επίπεδο, Επικεφαλής του Τομέα Παιδείας στο ICC Women Hellas, καθώς και Επικεφαλής του HR Committee του WISTA International. Αγωνίζομαι κάθε μέρα να βοηθήσω στην πράξη αυτές τις γυναίκες που θέλουν να βρουν τη φωνή τους, και μαζί τους ενδυναμώνομαι και αναπτύσσομαι και εγώ.
Πως εφαρμόζεται στην πράξη ισότητα των φύλων στις δικές σας οι επιχειρήσεις;
(ΔΑΝΑΗ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Η διαδικασία πρόσληψης προσωπικού κρίνεται με βάση τα προσόντα και όχι το φύλο. Στη δική μας επιχείρηση, η διαδικασία έχει αποδείξει πως η πλειοψηφία που τα καταφέρνει είναι γυναίκες. Στην ομάδα μας λοιπόν, είμαστε γυναίκες, και …. ο Καπετάνιος μας φυσικά! Επενδύουμε έμπρακτα στην ισότητα των φύλων και στην ανάδειξη των γυναικών στη ναυτιλιακή κοινότητα και ενισχύουμε την παραγωγική δυναμικότητα με την αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό της χώρας μας. Ακόμα και μέσω του YES Forum, η πλειοψηφία εθελοντών μας είναι γυναίκες και βλέπουμε πως έχουν τη διάθεση να μάθουν, να δικτυωθούν και να εξελιχθούν, να συμμετέχουν ενεργά σε παρουσιάσεις, γεγονός που μας συγκινεί και προσδίδει ελπιδοφόρο μήνυμα για το μέλλον…
Ποιες συμβουλές θα δίνατε σήμερα σε μία νέα γυναίκα που θα ήθελε να ακολουθήσει επαγγελματικά το δρόμο της ναυτιλίας;
(ΙΩΑΝΝΑ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Να αγαπά τη ναυτιλία όσο τους αγαπημένους της. Να νοιώθει τη μαγεία της καθημερινότητας και να στοχεύει στο ταξίδι που είναι σπουδαιότερο και από το φτάσιμο, και πάνω από όλα να αφήνεται στην ουσιαστική χαρά της ζωής και μην επηρεάζεται από τη μιζέρια του σελοφάν περιτυλίγματος.
(ΔΑΝΑΗ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Προσωπικά θα πρότεινα σε κάθε νέο και νέα που πραγματικά αγαπούν τη θάλασσα και τον κλάδο της ναυτιλίας να ακολουθήσουν το όνειρό τους. Για εμένα δεν έχει σημασία το φύλο, γιατί η ναυτιλία είναι ένας απαιτητικός κλάδος και χρειάζεται πολύ σκληρή δουλειά και θυσίες για να πετύχεις. Πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για μεγάλες φουρτούνες, αλλά και ένα πολύ όμορφο ταξίδι αντίστοιχα. Κάποια χαρακτηριστικά που βοηθούν σίγουρα στον κλάδο της ναυτιλίας είναι η αντοχή, η ανεκτικότητα, η ανάληψη λάθους, και η επιμονή σε όποια δυσκολία
Μία πρόβλεψη. Πώς βλέπετε να εξελίσσεται ο ρόλος της γυναίκας στην ναυτιλία σε 10 χρόνια από τώρα;
(ΔΑΝΑΗ ΜΠΕΖΑΝΤΑΚΟΥ) Ο ρόλος της γυναίκας στη ναυτιλία έχει αλλάξει δραστικά τα τελευταία χρόνια και θα συνεχίζει να αλλάζει. Οι γυναίκες πλέον τολμούν και πετυχαίνουν. Η εργασιακή κουλτούρα επίσης αλλάζει, και ο κόσμος προχωράει!
Διανύουμε μια κρίσιμη περίοδο, με γεωπολιτικές αλλαγές που χρήζουν τη συμβολή κάθε ενός από εμάς. Χρειαζόμαστε λοιπόν και άντρες αλλά και γυναίκες να δουλέψουν μαζί, γύρω από το ίδιο τραπέζι, με τη νέα γενιά και να βοηθήσουν έμπρακτα τον κόσμο και τις στρατηγικές αποφάσεις.
