Ἓνας ἀπό τούς πιό ἀγαπητούς Ἓλληνες ἐφοπλιστές ἀπό τούς ναυτικούς καί τούς συνδικαλιστές τους, ἦταν ὁ καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, ἐπειδή χρησιμοποιοῦσε μόνον Ἓλληνες ναυτικούς στά πλοῖα του.
Ὑποστήριζε τό δίκιο τῶν ἐργαζομένων καί γι᾽αὐτό τόν ἒλεγαν καί σοσιαλιστή.
Τόν γνώρισα λίγο μετά τήν Ἳδρυση τῆς ἑταιρίας του Costamare (1974), ὃταν εἶχε πλέον εἰσέλθει δυναμικά στήν ἀγορά τῶν πλοίων κοντέϊνερς τακτικῶν γραμμῶν, μετά τήν κατάρρευση τῆς “Ἑλληνικῆς” τοῦ Καλλιμανόπουλου, τό εἰδικευμένο προσωπικό τοῦ ὁποίου προσέλαβε. Γιά τόν καπετάν Βασίλη δέν ὑπῆρχαν εὒκολα καί δύσκολα, ἀλλά μόνο γνωστά καί ἂγνωστα. Ἡ γνωριμία μας ἒγινε ὃταν ἒγραψα ἓνα ἂρθρο σχετικά μέ τά πλοῖα του, πού ἒφεραν ὡς πρῶτο συνθετικό τοῦ ὀνόματός τους τό ΖΙΜ, πού ἦταν ἡ ἰσραηλινή ἑταιρία ΖΙΜ ΛΑΪΝ. Ὁ καπετάν Βασίλης…κατέπλευσε στό γραφεῖο μου καί μοῦ ἐξήγησε ὃτι τά πλοῖα χρονοναυλώνονται μέ κάποιους ὃρους τῶν χρονοναυλωτῶν. Καί μία ἀπό τίς ἀπαιτήσεις τους ἦταν νά μπεῖ σάν πρῶτο συνθετικό τῶν ὀνομάτων τό ΖΙΜ.
Γιά τήν γνωριμία μας μοῦ ἒκανε τό τραπέζι σέ ἓνα λαϊκό ἑστιατόριο τῆς ὁδοῦ Φίλωνος, πού σέρβιρε βαπορίσιο μουσακά. Ἒκτοτε ἀνεπτύχθη μεταξύ μας ἓνας δεσμός. Μοῦ ἒλεγε πολλές πληροφορίες, ἀλλά ἀπεχθανόταν τίς συνεντεύξεις. Ἦταν ταπεινός καί ἀπέφευγε τήν ἐπίδειξη πλούτου. Τά παιδιά του, πού ἦταν μικρά τότε, τόν Κωστή καί τόν Ἀχιλλέα (ὁ Χρῆστος δέν εἶχε
γεννηθεῖ ἀκόμη ἢ ἦταν πολύ μικρός) τά πήγαινε ὁ ἲδιος στό σχολεῖο ὂχι μέ τήν Μερσεντές, ὃπως μοῦ ἒλεγε, ἀλλά μέ ἓνα μικρό αὐτοκίνητο, γιά νά μή προκαλοῦνται οἱ συμμαθητές τους.
Κάποτε μοῦ ἐμυστηρεύθηκε ὃτι ὃταν βρισκόταν στίς μεγάλες δυσκολίες μέ τόν στόλο τῶν κοντέϊνερς καί δέν μποροῦσε λόγω κοπώσεως νά ὁδηγήσει, τόν ἒφερνε στίς 5 τό πρωί στό γραφεῖο του ἓνας ταξιτζής καί ὁ ἲδιος τόν πήγαινε σπίτι τά μεσάνυχτα. Κι αὐτό γινόταν γιά πολύ καιρό. Μιά μέρα ὁ ταξιτζής τοῦ εἶπε ὃτι τό ἀφεντικό του θά πρέπει νά ἦταν πολύ…γαϊδούρι πού τόν ταλαιπωροῦσε τόσο, καί ὁ καπετάν Βασίλης τοῦ ἀπάντησε: “Αὐτό τό γαϊδούρι εἶμαι ἐγώ”.
Ὁ καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος ὃταν ἀπέκτησε τό πρῶτο του πλοῖο τό ὀνόμασε “Κάρμεν” πρός τιμή τῆς συζύγου του πού ὑπεραγαποῦσε. Μέ τά χρόνια δημιούργησε τήν μεγαλύτερη ἀνεξάρτητη ἰδιωτική ἑταιρία πλοίων κοντέϊνερς καί τό 2007 κέρδισε τόν τίτλο τοῦ Greek King of Containers, διαθέτοντας στόλο 51 μεγάλων πλοίων κοντέϊνερς.
Ἀπό τά μεγαλύτερα ἒργα τοῦ καπετάν Βασίλη ἦταν τό μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα COSTA NAVARINO στήν Μεσσηνία, ἀπό ὃπου καταγόταν (χωριό Διαβολίτσι). Πέρασε πολλές δικαστικές διαμάχες ἀπό τίς ἀντιδράσεις τῶν κατοίκων, κυρίως γιά τίς ἀπαλλοτριώσεις καί τούς ὃρους δόμησης, ἀλλά τό resort δημιουργήθηκε καί ἒδωσε ζωή στόν τόπο μέ τίς θέσεις ἀπασχόλησης. Πολλοί “σελέμπριτις” πέρασαν ἀπό τό ξενοδοχειακό συγκρότημα, ὃπως ὁ Μπράντ Πίτ, ἡ Ἀντζελίνα Τζολί, ὁ πρωθυπουργός τοῦ Κατάρ Χαμάντ Μπίν Τζάμπερ κ.ἂ.
Φανατικός οἰκολόγος, ὁ καπετάν Βασίλης ἦταν ὁ πρῶτος πού προσάρμοσε τά πλοῖα του στήν διεθνῆ νομοθεσία γιά τήν προστασία τοῦ περιβάλλοντος. Ἀγαποῦσε ἰδιαίτερα τήν Ἑλλάδα καί, ὃπως μοῦ εἶπε κάποτε, μετεῖχε συχνά στίς δημοπρασίες τῶν Σόθμπις καί Κρίστις, ἀγοράζοντας ἱστορικά κειμήλια, ἰδίως τῆς τουρκοκρατίας, “χτυπῶντας” τούς Τούρκους ἀγοραστές
στούς πλειστηριασμούς, γιά νά δώσει τελικά τά περισσότερα ἀπό τά κειμήλια αὐτά στίς ἑλληνικές ἀρχές.
Στά παιδιά του ἒτρεφε μεγάλη ἀδυναμία καί ἰδιαίτερα στόν Κωστή πού, ὃπως μοῦ ἒλεγε, σπούδασε σέ σχολή τουριστικῶν ἐπαγγελμάτων. Εἶχε φαίνεται ἀπό τότε τήν ἰδέα γιά τό COSTA NAVARINO. Ὃταν ὁ καπετάν Βασίλης μεγάλωσε πολύ σέ πλοῦτο καί σέ ἡλικία, μεγάλωσα κι ἐγώ. Σταμάτησαν καί οἱ συναντήσεις μας. Ἡ περιουσία του ἦταν ἀμύθητη, ἀλλά ἡ ζωή του δέν ἦταν πολύ μεγάλη. Τελευταία φορά τόν εἶδα, λίγο πρίν πεθάνει, ἦταν σέ μία ἐκδήλωση μέ θέμα τήν οἰκολογία στό μέγαρο τοῦ καπετάν Παναγιώτη Τσάκου. Ἦταν χλωμός ἀπό τἠν ἀσθένεια, ἀλλά ἡ χειραψία του ἦταν δυνατή καί ὃλο ζωή. Ἀφοῦ ἂκουσε τίς συζητήσεις ὃλες (ἦταν τότε πρόεδρος τῆς ΗΕLΜΕPΑ), ἒκανε τήν ἑξῆς πρόταση:
“Ἀφοῦ ἡ προστασία τοῦ περιβάλλοντος συνδέεται μέ τήν ζωή στόν πλανήτη μας, γιατί νά μήν ἐπενδύσουμε σέ μεγαλόπνοα ἒργα γιά τήν σωτηρία τῆς Γῆς. Τά κέρδη μας ἂς ἀργήσουν. Προέχει τό ἒργο σωτηρίας τοῦ πλανήτη”. Ἀκόμη καί τότε ὁ καπετάν Βασίλης σκεπτόταν ἐπιχειρηματικά, οἰκολογικά ἀλλά καί πανανθρώπινα.
Τά παιδιά του πῆραν μέρος στόν διαγωνισμό γιά τήν ἂκρα τῆς Βουλιαγμένης, τό καλλίτερο ἲσως κομμάτι τῆς Γῆς, ἀλλά οἱ κυβερνῆτες μας προτίμησαν ὂχι τούς ἐπιτυχημένους Ἓλληνες διαδόχους, ἀλλά τούς Τούρκους ἐπιχειρηματίες τουρισμοῦ. Ἂν ζοῦσε ὁ καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, αὐτό δέν θά εἶχε συμβεῖ.
Ὁ θάνατός του συνέβη στίς 25 Ἰανουαρίου τοῦ 2011. Τά παιδιά του συνεχίζουν τίς πολυσχιδεῖς δραστηριότητες πού κληρονόμησαν ἀπό τόν πατέρα τους. Ἀνάμεσα σ᾽ αὐτές τίς ἐπιχειρήσεις περιλαμβάνεται καί μία μεταλλευτική βιομηχανία στήν Βόρειο Ἓλλάδα.
Ο ΕΠΙΝΕΙΟΣ