Σε αυτό το τεύχος, πρόκειται να αναφερθώ σε ένα θέμα, το οποίο προσωπικά πιστεύω είναι μεγίστης σημασίας για τον ναυτιλιακό τομέα, και είναι πιθανότατα ένα θέμα που κανείς δεν έχει θίξει μέχρι σήμερα.
Ως εκ τούτου, θα ήθελα να μιλήσω για τους νέους που απασχολούνται στη Ναυτιλία, την επόμενη δηλαδή γενιά επιχειρηματιών, χειριστών, ναυλωτών, χρηματιστών και διαχειριστών, οι οποίοι και αποτελούν τους διαδόχους της κληρονομιάς και των παραδόσεών του κλάδου.
Όλοι αρέσκονται να συζητούν για το μέλλον της ναυτιλιακής βιομηχανίας, διαμορφώνοντας θεωρίες και υποθέσεις που βασίζονται στη νέα νομοθεσία και στις οικονομικές διακυμάνσεις των παγκόσμιων αγορών. Αλλά, υπάρχει μέλλον για την Ελληνική Ναυτιλία; Το “Tempora mutantur, nos et mutamur in illis”, ένα από τα πιο δημοφιλή λατινικά αποφθέγματα, μεταφράζεται ως εξής: “Οι καιροί αλλάζουν, αλλάζουμε μαζί τους”. Αυτό το ψήγμα γνώσης και σοφίας επιβεβαιώνεται, αν κανείς κοιτάξει την ιστορία του κόσμου. Ισχύει όμως για τον σύγχρονο ναυτιλιακό τομέα;
Το γεγονός ότι οι πεπαλαιωμένοι τρόποι μας εξυπηρετούν, δεν σημαίνει ότι είναι οι καλύτεροι, ούτε ότι θα συνεχίσουν να μας εξυπηρετούν για πάντα.
Ρωτώ λοιπόν τους βετεράνους της βιομηχανίας μας:
«Αφήνετε τους διαδόχους σας να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις; Να επιτύχουν, να κάνουν λάθη ή ακόμα και να αποτύχουν; Τους αφήνετε να διακινδυνεύσουν με τον ίδιο τρόπο που εσείς κάνατε; Μεταδίδετε τη γνώση που έχετε από τις εμπειρίες και τα λάθη σας, έτσι ώστε να έχουν την ευκαιρία να γίνουν πιο επιτυχημένοι από εσάς; Ή τουλάχιστον τόσο ικανοί όσο εσείς; Πολλοί από εσάς θα πείτε “Τί γνωρίζουν οι νέοι για τη ναυτιλία; ”. Αυτή η απάντηση είναι σαν να προσπαθείς να φωτίσεις ένα δωμάτιο ρίχνοντας φως μέσα από αδιαφανείς περσίδες.
Αντίθετα, θα πρέπει κανείς να επικεντρωθεί στο ερώτημα: “Τι γνωρίζουν οι νέοι;”
Το ευρύτερο φάσμα πληροφοριών και τεχνολογίας μέσα στο οποίο γεννήθηκαν, δίνει στη σύγχρονη νεολαία καλύτερη επίγνωση των μεταβαλλόμενων ρευμάτων και σημαντικό βαθμό διορατικότητας.
Αυτή η διορατικότητα, που διέπει αυτή την κατηγορία των νέων, μπορεί να συνοψιστεί σε μία λέξη: Όραμα. Η πείρα χωρίς όραμα αποφέρει το ίδιο αποτέλεσμα με το όραμα χωρίς εμπειρία. Είναι ένας συνδυασμός, που οδηγεί στην επιτυχία. Θα πρέπει οι παλαιότεροι να τους συμβουλεύουν, αλλά ποτέ να διακόπτουν την πορεία τους.
Αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό το πολύ σημαντικό θέμα, και να προκαλέσω μία έντονη συζήτηση, όταν παρακολούθησα μία παρουσίαση, από έναν νεαρό του κλάδου μας, με συμμετέχοντες που ανήκαν στο ευρύ φάσμα της Ναυτιλίας. Το πάθος αυτού του νέου για τη Ναυτιλία και την εξέλιξή της, ήταν εμφανές. Σύντομα χάθηκα σε όλες τις πρωτοποριακές ιδέες και δυνατότητες, που θα μπορούσαν να διαμορφώσουν το μέλλον της Ναυτιλίας, τα σενάρια που προέκυψαν από αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν με τη μορφή καινοτόμων λύσεων στα μακροχρόνια προβλήματα, που αντιμετωπίζει η βιομηχανία μας, σε πολλούς τομείς.
Ο νεαρός στον οποίο αναφέρομαι δεν είναι άλλος από τον Κωνσταντίνο Σ. Γαλανάκη. Πρόκειται για τον διευθύνοντα σύμβουλο του ομίλου Elvictor, πρώτο υιό του ιδρυτή και προέδρου, Σταύρου Κ. Γαλανάκη.
Το 1st Digital Crew Management Forum, το οποίο διοργανώθηκε από τον Όμιλο Elvictor, ήταν ένα φόρουμ, διαφορετικό από άλλα που έχω παρακολουθήσει, το οποίο έφερε έναν νέο, αναζωογονητικό αέρα στα πράγματα. Ένας μακρύς κατάλογος καινοτόμων ιδεών, λύσεων και projects τέθηκε επί τάπητος και όλα αυτά με τη σφραγίδα του ομίλου Elvictor.
Η αντίδραση ορισμένων παρευρισκομένων της παλαιάς γενιάς και σχολής σκέψης, πρόδωσε τη μεγάλη τους έκπληξη σε όσα άκουσαν και είδαν.
Ήταν σαν τον Προμηθέα, που έδωσε τη φωτιά στους ανθρώπους. Έριξε φως στην άκρη του τούνελ και τους έδειξε τον δρόμο.
Όλα όσα παρουσιάστηκαν, επιτεύχθηκαν με το όραμα των νέων και την πείρα του παλαιού. Αυτού του είδους η ωφέλιμη αλλαγή μπορεί να επιτευχθεί, μόνο εάν εκμεταλλευτούμε σωστά τις αναξιοποίητες δυνατότητες που κρύβονται μέσα στη νεολαία μας. Καθώς συλλογίζομαι όλα όσα άκουσα και είδα εκείνη την ημέρα, και έχοντας την ευχαρίστηση να συναντήσω τον Κωνσταντίνο προσωπικά, μπορώ να αποτυπώσω μία ακριβή και ειλικρινή εντύπωση για εκείνον. Νέος, απλός και οραματιστής.
Στο πρόσωπό του, είδα τα πρόσωπα όλων όσοι μπορεί να είναι, και ελπίζω ότι θα είναι, οι πρωταγωνιστές και αυτοί που θα διαμορφώσουν ένα καλύτερο μέλλον για τη ναυτιλιακή βιομηχανία. Ένα πράγμα είναι αληθές, και αυτό είναι ότι χωρίς τη νεολαία δεν υπάρχει συνέχεια, καμία νέα ιδέα, καμία εξέλιξη, και δυστυχώς, κανένα μέλλον. Ας οικοδομήσουμε τα θεμέλια για αυτό το μέλλον μαζί τους και όχι παρακάμπτοντάς τους.
Ένα ρητό λέει: «Μία κοινωνία γίνεται σπουδαία, όταν οι ηλικιωμένοι φυτεύουν δέντρα στη σκιά των οποίων γνωρίζουν ότι δεν θα καθίσουν ποτέ.»
Αντικαταστήστε την κοινωνία με την Ελληνική Ναυτιλιακή Βιομηχανία, και τότε θα προκύψει η συνταγή για το μεγαλείο, που θα εξασφαλίσει την αιώνια υπεροχή μας στον ναυτιλιακό τομέα.