Ἡ οἰκογένεια Λάτση ἒχει μεγάλο πλοῦτο, ἀλλά δέν ἦταν πάντοτε τυχερή στήν μεγάλη ἐπιχειρηματική διαδρομή της.
Ὁ καπετάν Γιάννης Λάτσης -ἒτσι ἢθελε νά τόν προσφωνοῦν, γιατί ἦταν καπετάνιος- μπορεῖ νά δέχθηκε κάποτε στό ἀνάκτορό του, κοντά στό Μπάκιγχαμ, τούς ἡγέτες ὃλου τοῦ κόσμου τῆς ἐποχῆς Θάτσερ, νά φιλοξένησε στίς πολυτελεῖς θαλαμηγούς του Σαουδάραβες βασιλεῖς καί πρίγκηπες, νά συμπαραστάθηκε στόν βασιλιᾶ Ἲντρις τῆς Λιβύης στέλνοντας δύο ὑπερωκεάνειά του νά στεγάση σεισμόπληκτους, νά στέλνη δωρεάν Μουσουλμάνους γιά τό ραμαζάνι στήν Μέκα ἀπό τήν Λιβύη μέ τά ὑπερωκεάνειά του, νά προσκαλεῖ σέ τελετές στά Ναυπηγεῖα Ἐλευσίνος τούς πρωθυπουργούς Ἀνδρέα Παπανδρέου καί Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ καί νά …τούς τά “ψέλη” καί νά ἐθεωρεῖτο γενικά, ἓνας ἀπό τούς πλουσιότερους ἀνθρώπους στόν πλανήτη, ἀλλά ὁ ἀδελφός του καπετάν Κώστας Λάτσης πέθανε φτωχός, μέ ὃλη τήν βοήθεια τοῦ ἀδελφοῦ του.
Ὁ καπετάν Κώστας Λάτσης εἶχε ἀφήσει ἐποχή στήν Ἀκτή Μιαούλη καί δή στήν Ἀκτή Τζελέπη, δρομολογῶντας στόν Ἀργοσαρωνικό ἓνα πλοῖο πού ἂλλαξε τά δεδομένα τῆς ἐπιβατηγοῦ ναυτιλίας. Ἦταν τό πρώην πλοῖο καζίνο “Πορτοκαλής Ἣλιος” (Orange Sun) πού ναυπηγήθηκε τό 1959 στό Ἁμβοῦργο. Αὐτό τό πλοῖο ἒμεινε ἀξέχαστο γιά τήν πολυτέλειά του, τό περίεργο ὂνομά του καί τά πορτοκαλί καθίσματά του. Στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας του ᾽80 ἐγκατέλειψε τήν γραμμή τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ καί ἒκανε δρομολόγια μιρῶν ἀποστάσεως στό Αἰγαῖο, ἀκόμη καί στό Ἃγιον Ὂρος.
Πάνω στό πλοῖο αὐτό ταξίδευσε ὁ Λάμπρος Κωνσταντάρας γυρίζοντας τήν ταινία “Φάντης μπαστούνι”. Στήν δεκαετία τοῦ 2000 ἀνακαινίζεται πλήρως, μετονομάζεται “Γιώργης” καί κάνει κρουαζιέρες στήν γραμμή Αἲγινα, Πόρος, Ὓδρα. Ὃμως σέ κάποιο ἀπό τά ταξίδια αὐτά ἒπεσε σέ ὓφαλο καί, ἀπό τίς μεγάλες ζημιές πού ἒπαθε, ὁδηγήθηκε στήν σφύρα τοῦ διαλυτοῦ.
Σήμερα ἡ γιγαντιαία ἐπιχείρηση Λάτση,ἡ Lamda Development, δηλαδή ἡ ἑταιρία τοῦ κ. Σπύρου Λάτση, φαίνεται ὃτι ἀντιμετωπίζει σοβαρές δυσχέρειες στήν ὑλοποίηση τῆς ἐπένδυσης στό Ἑλληνικό καί, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ἐνδέχεται τελικά νά ἀποχωρήσει, διεκδικῶντας βέβαια καί μεγάλες ἀποζημιώσεις.Ἲδωμεν. Δρακόντιος, βλέπετε, ὁ νόμος περί ἀρχαιολογίας, γιά νά περιφρουρήσει τούς ἀνεκτίμητους θησαυρούς τῆς ἰστορίας καί τῆς προϊστορίας πού κρύβει ἡ γῆ τῆς Ἑλλάδος. Μόνο στήν περιοχή τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ ἒχουν βρεθεῖ παλιοελληνικά λείψανα οίκισμῶν καί ὀστῶν μεγάλου ἀνθρωπολογικοῦ ἐνδιαφέροντος.
Ὃμως, δυσκολίες ἂλλης φύσεως ἀντιμετώπιζε πρίν μισό περίπου αἰῶνα καί ὁ καπετάν Κώστας Λάτσης, ὁ θεῖος τοῦ σημερινοῦ μεγαλοεπιχειρηματία, πού στενοχωροῦσε τόν πατέρα του Γιάννη Λάτση, γνωστό γιά τήν γαλαντονομία του ἀλλά καί…τήν βαπορίσια γλῶσσα του. Ἢθελε πελατεία γιά νά λειτουργήσουν τά πρῶτα ἀκτοπλοϊκά του στήν Ἀκτή Μαούλη, ὃπου ὑπῆρχε ἒντονος ἀνταγωνισμός ἀπό τούς Τυπάλδους, τόν Διαπούλη, τόν Κονταρίνη, τόν Λαγᾶ καί ἂλλους άκτοπλόους. Καί τά πλοῖα αὐτά τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ ἦταν τό “Νεράϊδα” καί τό “Πορτοκαλής Ἣλιος”. Τό “Νεράϊδα” ἦταν τό
τυχερό πλοῖο τοῦ Γιάννη Λάτση. Τό ἀγόρασε ἀπό μαλτέζική ἑταιρία μέ τό ὂνομα “Λαουράνα”, πού δούλευε σάν διασωστικό πλοῖο στίς βόρειες ἀκτές
τῆς Ἀδριατικῆς στόν ΒΠΠ.
Ὁ Γιάννης Λάτσης το ἀγόρασε τό 1949 καί τό δρομολόγησε τό 1974 στόν Ἀργοσαρωνικό. Βαπτίσθηκε σέ “Νεράϊδα” ἀπό τόν τότε πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστῆρα. Τό πλοῖο χρησιμοποιήθηκε σέ πολλές χολιγουντιανές κινηματογραφικές παραγωγές, ὃπως “Τό Παιδί καί τό Δελφίνι” μέ τήν Σοφία Λόρεν, τόν Ἂλαν Λαντ καί τόν Κλίφτον Γουέμπ. Μετέφερε πάνω ἀπό 25.000 Ἓλληνες στά νησιά καί τά λιμάνια τοῦ Ἀργοσαρωνικοῦ. Ὁ ἲδιος ὁ Γιάννης Λάτσης, πού πλοιάρχευε πολλές φορές ὁ ἲδιος, κατέβαινε στήν Ἀκτή Μιαούλη καί, ἂλλοτε ἒκοβε εἰσιτήρια, ἂλλοτε μοίραζε κάρτες ἐλευθέρας ἐπιβίβασης καί ἂλλοτε μετέφερε ὁ ἲδιος ἀκόμη καί…τίς ἀποσκευές τῶν ἐπιβατῶν.
Σέ μία συνέντευξη τύπου μοῦ εἶχε πεῖ πολύ ἀργότερα στά Ναυπηγεῖα Ἐλευσίνος ὃτι ὁ νεαρός τότε γιός του ἐνδιαφερόταν μόνο γιά…τίς τράπεζες. Ὁ ἲδιος ὁ καπετάν Γιάννης, πού φοροῦσε πάντοτε τό καπέλο τοῦ καπετάνιου, δέν πίστευε τόσο στόν τραπεζικό τομέα σάν ἐπιχειρηματική ἐπίδοση. Γι᾽ αὐτόν ὑπῆρχε μόνο ἡ ναυτιλία. Ἂ! Καί τά πετρέλαια.
Ἒτσι, στά πρῶτα του λοιπόν ἐπιχειρηματικά βήματα, ὃπως θυμόταν ὁ Λουκάς Γ. Μάτσας πού μοῦ τό ἐκμυστηρεύθηκε, ὁ καπετάν Γιάννης στεκόταν ὂρθιος στήν Ἀκτή Τζελέπη, ἒξω ἀπό τήν σκάλα ἐπιβίβασης στό “Νεράϊδα” καί ὑποδεχόταν διά χειραψίας ἓναν-ἓνα τούς ταξιδιῶτες εὐχόμενος:
“Καλῶς ὁρίσατε, καλῶς ὁρίσατε”! Κι ὃταν πάλι ἐπέστρεφε τό πλοῖο του ἀπό τό δρομολόγιο Αἲγινα, Μέθανα, Πόρος, Ὓδρα, Ἑρμιόνη, Σπέτσες, πάλι ὁ καπετάν Γιάννης στηνόταν στήν προκυμαία καί χαιρετοῦσε, πάντα μέ χειραψία, τούς ἐπιβάτες του:
“Νά μᾶς ξανάρθετε, νά μᾶς ξανάρθετε”.
Ἒτσι ἂρχισαν νά γίνονται τά λεφτά πού ἀργότερα δημιούργησαν ὁλόκληρη αὐτοκρατορία. Ἀλλά οἱ ἱστορίες τοῦ suis generis Γιάννη Λάτση δέν ἒχουν τελειωμό. Σέ ἂλλο σημείωμα θά ἐπανέλθουμε. Γιά τήν ἱστορία βέβαια τῆς νεώτερης ναυτιλιακῆς πορείας τῆς Ἑλλάδος καί τούς πρωταγωνιστές της.
Τώρα τό “Νεράϊδα” εἶναι πλωτό μουσεῖο στήν μαρίνα Φλοίσβου, θυμίζοντας τήν ἱστορία τοῦ πλοίου καί τήν ἐπιχειρηματική ἱστορία τοῦ ἰδιοκτήτη
του.
O ΕΠΙΝΕΙΟΣ