Αὐτό πού ἒγινε μέ τά πλοῖα τύπου liberty, μπορεῖ νά παρομοιασθεῖ μόνο μέ τήν τακτική τῶν βυζαντινῶν αὐτοκρατόρων,
οἱ ὁποῖοι διατηροῦσαν στά νεώριά τους προκατασκευασμένα τμήματα δρομώνων καί ἒφτιαναν στόλους στό πί καί φί, ἀναχαιτίζοντας ἐπί αἰῶνες πολλούς, 1.000 χρόνια θαρρῶ, τίς ὀρδές τοῦ Ἰσλάμ καί ὑποστηρίζοντας ἒτσι τό μαλακό ὑπογάστριο τῆς Εὐρώπης.
Τά πλοῖα "λίμπερτυ" ναυπηγοῦνταν σέ σειρά μέσα σέ…42 ἡμέρες (μοναδικό ρεκόρ) στό ναυπηγεῖο Ρίτσμοντ τῆς Καλιφόρνιας, ἀλλά καί τοῦ Καναδᾶ. Ὁ Χίτλερ εἶχε φριάξει καί εἶχε γεμίσει τόν Ἀτλαντικό μέ νάρκες καί "υποβρύχια τσέπης" (ὃπως τό "Φόν Σπέε"), βυθίζοντας μέ τορπίλες τίς συμμαχικές ἐφοδιοπομπές. Οἱ ῝Ελληνες ἐφοπλιστές, ἀπό τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1940 πού κηρύχθηκε ὁ πόλεμος, ἒδωσαν τά πλοῖα τους στούς συμμάχους καί ὑπέστησαν σοβαρές ἀπώλειες σέ ναυτικούς καί πλοῖα. Στήν οὐσία ἒχασαν τό μεγαλύτερο μέρος τῶν στόλων τους. Ὁ πρόεδρος Ροῦσβελτ πῆρε τήν μεγάλη ἀπόφαση καί ἂναψε τό πράσινο φῶς γιά τήν κατασκευή ἑνός τύπου πλοίου "μιᾶς χρήσεως". Ὁ ναυπηγός του ἒλεγε ὃτι "συχαινόσουν νά τό
βλέπεις".
Σκοπός τοῦ ἀτμοκίνητου πλοίου, πού πῆρε τό ὂνομα "λίμπερτυ" (ἐλευθερία) ἦταν νά ἐκτελέσει ἓνα καί μοναδικό ταξίδι, καί μετά ἀς χανόταν. Κάθε πλοῖο χρειαζόταν 3.400 τόννους χάλυβα γιά τόν σκελετό του καί τά διαφράγματα, 2.750 τόννους λαμαρίνα καί 700 προκατασκευασμένα τμήματα. Εἶχε πέντε κύτη, μηχανή 2.500 ἳππων καί ἀνέπτυσε ταχύτητα 11 μιλίων μεταφέροντας 10.000 τόννους φορτίου. Τό πλήρωμά του ἦταν 17μελές. Δέν τό φόβιζαν οὒτε οἱ νάρκες οὒτε οἱ τορπίλλες. Κατασκευάσθηκαν 2.350 τέτοια πλοῖα, ἀπό τά ὁποῖα χάθηκαν 400.
Οἱ σύμμαχοι νίκησαν τόν Χίτλερ, μοίρασαν τόν κόσμο στήν Γιάλτα καί ἀπό τά ὑπόλοιπα πλοῖα πούλησαν 100 στούς Ἓλληνες ἐφοπλιστές (γιά τήν ἀκρίβεια 98) σάν πολεμικές ἀποζημιώσεις σέ πολύ χαμηλή τιμή. Πῆραν πολλά καί οἱ Ἀμερικανοί ἐφοπλιστές. Ἀλλά τί ἒκανα; Μιά…τρύπα στό νερό. Οἱ Ἓλληνες ὃμως εἶναι "διαόλου κάλτσα".
ΓΛΥΤΩΣΕ ΑΠΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ
Στήν κίνηση αὐτή τῆς ἀγορᾶς πρωτοστάτησε ὁ πατριάρχης τῶν Ἑλλήνων ἐφοπλιστῶν Μανώλης Κουλουκουντής, γνωστός ὡς "ὁ ἂνθρωπος μέ τήν πίπα", ἐν ἀντιθέσει πρός τόν Τσώρτσιλ, πού ἦταν "ὁ ἂνθρωπος μέ τό ποῦρο". Θαλασσόλυκος ἀπό τά μικράτα του, ὁ Μανώλης Κουλουκουντής ναυάγησε στό Τρίγωνο τῶν Βερμούδων καί σώθηκε, ἐνῶ χάθηκαν 18 συνάδελφοί του ναυτικοί. Λεπτομέρεια: Τό πλοῖο μετέφερε 400 τόννους δυναμίτιδα. Ὁ Μανώλης Κουλουκουντής ἦταν καί καλός ζωγράφος ἀκουαρέλας (ὃπως ἦταν καί ὁ Τσώρτσιλ, ἀλλά ἐλαιοχρώματος). Δέν ἀποχωριζόταν ποτέ τό κουτί μέ τά χρώματά του. Ἀκόμη καί στά ἑστιατόρια τῆς Νέας Ὑόρκης ζωγράφιζε πίσω ἀπό τούς καταλόγους τῶν μενού. Αὐτός λοιπόν ὁ καραβοκύρης ἀπό τήν Κάσσο, πρωτοστάτησε στήν ἀγορά τῶν "100 εὐλογημένων λίμπερτυ", ὃπως ἀπεκλήθησαν, πού ἀπετέλεσαν τήν μαγιά γιά τήν επαναδημιουργία τῆς καταστραφείσης ναυτιλίας τῶν Ἑλλήνων.
Ὁ ἂνθρωπος τῆς "ἐποχῆς τοῦ ἀτμοῦ" ἀγόρασε τά περισσότερα πλοῖα, νομίζω 15. Τά ἐνίσχυσε μέ ἐλάσματα-ζωνάρια γύρω γύρω καί τά πλοῖα αὐτά ὂργωναν ἐπί χρόνια τούς ὠκεανούς, μαζί μέ τά ὑπόλοιπα πού ἀγόρασαν Χιῶτες ἐφοπλιστές, ταξίδεψαν σέ ὃλο τόν πλανήτη καί χόρτασαν χιλιἀδες οἰκογένειες στήν κατεστραμένη χώρα μας. Ἡ μεγάλη ἀγορά ἒγινε τόν Ὀκτώβριο τοῦ 1945 καί πάνω σ᾽ αὐτά τά "λίμπερτυ" στηρίχθηκε ἡ ἀνανέωση τῆς σημερινῆς μεγάλης καί πρώτης ναυτιλίας τῶν Ἑλλήνων. Τρία ἀπό αὐτά ἒγιναν μουσεῖα, ἓνα στήν Βαλτιμόρη, ἓνα στό Σάν Φραντζίσκο καί ἓνα στόν Πειραιᾶ.
Τά "πλοῖα ἀνάγκης" δέν συνετέλεσαν μονάχα στήν συντριβή τοῦ "Ἂξονος", ἀλλά ἀποτέλεσαν καί τήν ἀρχή δημιουργίας νέων στόλων καί μεγάλων ὀνομάτων τοῦ ἐφοπλισμοῦ.
Ὃπως τό "σκαθάρι", τό Φόλκς Βάγκεν τοῦ Χίτλερ, τό "λαϊκό αὐτοκίνητο", ἀναπαρήχθη στούς καιρούς μας καί κυκλοφοροῦν πολλά τέτοια, ἀλλά εἶναι πανάκριβο καί δέν ἒχει καμμία σχέση μέ τό πρωτότυπο, ἒτσι καί τό "πλοῖο ἀνάγκης", το "λίμπερτυ", ἀναπαρήχθη ἀπό τά ἀγγλικά ναυπηγεῖα τοῦ Σάντερλαντ καί τά ναυπηγεῖα τοῦ Νιάρχου στόν Σκαραμαγκᾶ, μέ τήν κωδική
ὀνομασία SD14.
Ναυπηγήθηκαν πολλά τέτοια πλοῖα, ἀλλά ἦσαν πιά δηζελοκίνητα, 14.000 τόννων dw καί ἡ ταχύτητά τους αὐξήθηκε στούς 15-17 κόμβους. Καί φυσικά ἦταν πολύ ἀκριβά. Τελικά πέρασε κι αὐτή ἡ μόδα, καθώς ἡ τεχνολογία προχωρεῖ καί ἡ ζήτηση εἶναι γιά τά "Πάναμαξ" καί τά ἂλλων τύπων μπάλκ κάρριερς.
Ὃμως τά "λίμπερτυς" θά θυμίζουν πάντα στήν ἱστορία τῆς ἐμπορικῆς ναυτιλίας τήν ἰδιοφυΐα τοῦ Μανώλη Κουλουκουντῆ, πού ἒχει γεμίσει πίνακες μέ τέτοια καί ἂλλα πλοῖα, τόσο τό ΚΟΜΜΙΤΤΥ τοῦ Λονδίνου, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε πρόεδρος, ὃσο καί τῆς Ἑνώσεως Ἑλλήνων Ἐφοπλιστῶν.
Τό τσιμπούκι του καί ὁ χρωστῆρας του παραμένουν τό σῆμα κατατεθέν ἑνός ἐπιχειρηματία φαινομένου, ὁ ὁποῖος ὑπό τήν γνωστή φίρμα "Ρεθύμνης-Κουλουκουντής", ἂφησε βαθειά τά ἲχνη του καί τό δημιουργικό του πάθος, ξεκινῶντας ἀπό ναυτίλος, στούς ἀπογόνους καί τούς μεταγενεστέρους Ἓλληνες ἐφοπλιστές καί τούς γόνους τους, πού τώρα
ἐνδιαφέρονται πιό πολύ νά "παίζουν" μέ τηλεοπτικά κανάλια, ἐφημερίδες καί ΠΑΕ!!!
Ο ΕΠΙΝΕΙΟΣ
Στη φωτό: Η ιστορική φωτογραφία της «Διάσκεψης των Αργοναυτών» στη Γιάλτα, όπου οι «μεγάλοι» διαμοίρασαν τον κόσμο. Θα είχαν νικήσει χωρίς τη θυσία των Ελλήνων μαχητών και τον στόλο των εφοπλιστών;
ΦΩΤΟ: Αρχείο ΝΑΥΣ