Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα των Ωκεανών και η σημασία της ημέρας θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους πολύ σοβαρά.
Οι επιστήμονες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου καθώς τα περιθώρια αντίδρασης στην συνεχόμενη ρύπανση όλο και στενεύουν, ενώ από την άλλη μεριά η ρύπανση των ωκεανών, τα ανεξέλεγχτα πλαστικά, η υπεραλίευση και η κάθε μορφή ρύπανσης από τον ανθρώπινο παράγοντα συνεχίζεται απρόσκοπτα.
Σήμερα είναι μία ημέρα προβληματισμού για το μέλλον του πλανήτη. Κάθε χρόνος που περνάει με τις συγκεκριμένες πρακτικές έχει ως αποτέλεσμα η στάθμη του νερού να ανεβαίνει περίπου 3,5 χιλιοστά. Κάποιοι μιλάνε για άνοδο ακόμα και ενός μέτρου μέχρι το τέλος του αιώνα. Το ότι ακούμε την λέξη χιλιοστά μας κάνει να εφυσηχάζουμε, σκεπτόμενοι ότι έχουμε ακόμα πολύ χρόνο μπροστά μας πριν να συμβεί το κακό, ενώ στην πραγματικότητα το κακό έχει ήδη συμβεί.
Προσπαθούμε να βρούμε απλά τον πιο κατάλληλο τρόπο να διαχειριστούμε αυτή την κατάσταση, η οποία θα φέρει δεινά στον πλανήτη στο εγγύς μέλλον αλλά ακόμα μάλλον δεν τον έχουμε βρει.
Αφού λοιπόν τα πλαστικά αποτελούν αιτία θανάτου πολλών ειδών που ζουν στον βυθό γιατί δεν τα αποσύρουν παγκοσμίως, αλλά μας επιβάλουν τέλος χρήσης; Δηλαδή πληρώνω και ρυπαίνω νόμιμα;
Λίγες ημέρες πρίν στην Ιαπωνία όσα δελφίνια και φάλαινες επέζησαν από την κατάπωση πλαστικών ξεκληρίστηκαν από τους “οικολόγους” Ιάπωνες παρουσία των μεγαλυτέρων Μ.Μ.Ε.
Η Όξινη Βροχή που έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο στον Ατλαντικό Ωκενό, δημιουργείται στην Αμερική και μετακινείται ανατολικά λόγω του Golf Stream. Τι ενέργειες έχουν γίνει για να μειωθεί η Όξινη Βροχή που καταστρέφει οτιδήποτε με το οποίο έρχεται σε επαφή;
Σε λίγους μήνες η παγκόσμια Ναυτιλία θα κληθεί να εφαρμόσει τον νέο κανονισμό για τα καύσιμα. Η 1η ανουαρίου 2020 έχει οριστεί ως η ημερομηνία εφαρμογής για σημαντική παγκόσμια μείωση της περιεκτικότητας σε θείο των καυσίμων που χρησιμοποιούν τα πλοία. Σύμφωνα με τον ΙΜΟ είναι αναμφισβήτητα ο πιο επίκαιρος περιβαλλοντικός κανονισμός μέχρι σήμερα στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών και έχει σημαντικές τεχνικές, επιχειρησιακές και εμπορικές συνέπειες.
Σύμφωνα με το νέο παγκόσμιο όριο, τα πλοία θα πρέπει να χρησιμοποιούν πετρέλαιο εσωτερικής καύσης με περιεκτικότητα σε θείο που δεν υπερβαίνει το 0,50% σε σχέση με το όριο του 3,50% που ισχύει από την 1η Ιανουαρίου 2012 και μέχρι το τέλος του 2019.
Τα πλοία μπορούν επίσης να πληρούν τις απαιτήσεις εκπομπών SOx χρησιμοποιώντας εγκεκριμένες ισοδύναμες μεθόδους, όπως συστήματα καθαρισμού καυσαερίων ή "πλυντρίδες", (scrubbers) τα οποία καθαρίζουν τα καυσαέρια προτού απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα.
Κανείς όμως δεν μιλάει για το τι θα πρέπει να αλλάξει για τις εταιρίες παραγωγής των καυσίμων. Είναι σαν να αγοράζεις ένα αυτοκίνητο και μόλις βγεις από την αντιπροσωπία να σου πουν ότι για να πας σπίτι σου θα πρέπει να βάλεις καύσιμο που υπάρχει μόνο σε 3 βενζινάδικα σε όλη την Ελλάδα.
Σήμερα λοιπόν στους διεθνείς Οργανισμούς επικρατεί το απόλυτο χάος για το τι μέλει γενέσθαι. Οι πλοιοκτήτες έχουν ξοδέψει δισεκατομμύρια για συμμόρφωση σε κανονισμούς που αφού εφασμοστούν τίθενται υπό αμφισβήτηση, όπως για παράδειγμα οι κανονισμοί για τα scrubbers που κάθε τόσο και ένα Port Autority παίρνει την απόφαση να μην τους εφαρμόσει μονομερώς.
Πάω τις κάμερες στην Ιαπωνία που θα σφάξουν τα δελφίνια και κάνω happening καθώς η θάλασσα γίνεται κόκκινη, αλλά επιβάλλω πρόστιμο σε έναν ψαροντουφεκά επειδή η άδεια ψαροντούφεκου εκδόθηκε στην Αθήνα και όχι στην Κόρινθο που κολυμπά.
Είναι δυνατόν να ξοδεύονται εκατομμύρια στο όνομα της προστασίας των Ωκεανών την ίδια στιγμή που ο οποιοσδήποτε μπορεί να αγοράζει όσες πλαστικές σακκούλες θέλει και να τις διαχειρίζεται κατά το δοκούν πληρώνοντας απλά ένα “περιβαλλοντικό τέλος”;
Αυτά λοιπόν τα προφανή, πριν αποφασίουμε να σώσουμε τον χρυσό σπάρο της Κίνας που τελεί υπό εξαφάνιση δεν θα πρέπει να τα λύσουμε άπαξ δια παντός;
Στο όνομα λοιπόν της Παγκόσμιας Ημέρας των Ωκεανών θα πρέπει όλοι οι αρμόδιοι που παίρνουν αποφάσεις για τον πλανήτη να δουν την πραγματικότητα με μία άλλη οπτική γωνία. Αυτή της λογικής. Και τότε όλα θα είναι καλύτερα ή τουλάχιστον πιο λογικά.
Νίκος Κ. Δούκας
Photo: Pixabay